20 Ιουν 2009

Αποφάσεις

Πέρασαν μέρες με πολλές συζητήσεις, περιπάτους, ερωτήσεις.. Οι 5 ναυτικοί ήταν σε δίλημμα. Ο Χασάν ήταν ίσως ο μόνος που πίεζε πολύ τους άλλους. Φτωχόπαιδο απο πολυμελή οικογένεια είχε μπαρκάρει απο μικρός..για ένα πιάτο φαγί απο 8 ετών δούλευε στις αποβάθρες, μετέφερε εμπορεύματα.. μετά βρήκε αυτή τη δουλειά στο φορτηγό, σκληρή δουλειά και για πόσο θα μπορούσε ακόμη να τη κάνει, ενώ εδώ θα είχε άλλη μία δυνατότητα να ξεκινήσει κάτι άλλο..κάτι που πάντα ονειρευόταν. Πιλότος ήθελε να γίνει, να κουμαντάρει μηχανές, να πετάει στ' αστρα..πάθος είχε για τα αεροπλάνα, πάθος στα όνειρα γιατί η ζωή του ήταν πολύ σκληρή. Αποφάσισε να μείνει. Ηθελε όμως και παρέα.
Ο Μπόμπ και ο Τζάκ ήταν συγχωριανοί κατά κάποιο τρόπο και οι δυό απο το Τέξας, λάτρευαν τα άλογα και τα ράντζα, όμως έχει η ζωή γυρίσματα..χάσανε τη φάρμα στα χρέη και οι ίδιοι έπρεπε να το σκάσουν για να γλυτώσουν τη φυλακή..μπάρκαραν κρυφά και ρίξαν μαύρη πέτρα. Αποφάσισαν να μεινουν, τίποτα δεν τους δέσμευε στη Γή, τίποτα δεν περίμεναν πιά.
Ο Μπίλλι ήταν σκεφτικός. Αμφιταλαντευόταν. Αγαπούσε τη θάλασσα και τα καράβια. Σαν ναυπηγός, μόνο τα πλοία είχε στο νού του, το μπλέ και τα γλαροπούλια τον κυρίευαν. Τρόμαξε απίθανα με το κόσμο των Αύλων, αυτή η πύρινη ζωή τους, τα μυθικά τοπία και η αφόρητη ζέστη του αυξαιναν την διάθεσή του να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Κάτι θα έκανε στη Γή, άμα επέστρεφε. Δεν θα χανόταν. Βεβαια εδώ του προσέφεραν άλλη ζωή, να πιάσει τα όνειρά του. Δεν τους εμπιστευόταν όμως. Κάτι μέσα του τον προειδοποιούσε ότι δεν υπάρχει φιλανθρωπία στις προτάσεις τους..εξωγήινοι ήταν..κατακτητές, κάτι δεν του καθόταν καλά . Ηθελε να γυρίσει στη Γή.
Ο Λήο ο γιαπωνέζος ήθελε να φύγει απο τη πρώτη στιγμή. Τίποτα δεν του άρεσε και η όλη σχέση με τα παγόβουνα και τις γοργόνες τον τρόμαζαν. Στην Οσάκα είχε γυναίκα και 2 αγοράκια που τον περίμενεναν πώς και πώς.. ο κόσμος των εξωγήϊνων αυτών πλασμάτων ήταν σίγουρα ενδιαφέρον, μέσα του όμως κάτι του έλεγε να μη πιστέψει, κάτι άλλο ήταν μεταμορφωμένο κλεισμένο ερμητικά στις τόσο δελεαστικές προτάσεις τους που τον έκαναν επιφυλακτικό. Ο Ληο ζήτησε να γυρίσει πίσω.
Δεν πηραν τις αποφάσεις γρήγορα. Ηταν το θέμα χρόνου που ταλάνιζε αυτούς που θέλαν να επιστρέψουν..ποιά η συγκυρία του χρόνου μεταξύ του φλοιού και της επιφάνειας της Γής; Δηλαδή, αν επέστρεφαν θα ήταν σαν να είχαν περάσει δευτερόλεπτα απο το ναυάγιο ή μερικές εκατοντάδες χρόνια; Τι θα εύρισκαν αν γύριζαν;
Ηταν και οι υποψίες του Μπίλλι που έφερναν και άλλα εμπόδια. Τους υποψιαζόταν να δημιουργούν σφαίρες ψεύτικης πραγματικότητας, "να δούμε τη Γή όπως θέλουν να μας πείσουν ότι είναι - καταστραμμένη απο σεισμούς και μετεωρίτες - ωστε να επιλέξουμε να μείνουμε με εκείνους, τους Αύλους". Δεν τους εμπιστευόταν καθόλου. Ηταν και η νοσταλγία που τον ζάλιζε..ήθελε τη θάλασσά του.
Στο τέλος όμως αποφάσισαν.

19 Ιουν 2009

Προτάσεις

Σαστισμένοι οι ναυτικοί μας άκουγαν.
Οι Αϋλοι του μίλησαν για το στάδιο μετάλλαξης τους απο ανθρώπινα γήινα όντα σε άυλα, τους ανέπτυξαν τη μέθοδό τους:
Κατ΄αρχήν αναγράφεται όλο το DNA και βάσει αυτού αναλύονται οι δυνατότητες των ανθρώπων τόσο αυτές που έχουν αναπτύξει ήδη όσο και εκείνες που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, αλλά υπάρχουν εν υπνώσει στα κύτταρα τους. Οι πληροφορίες κρατούνται στα εγκεφαλικά πρακτικά των βιολόγων-γενετιστών της κοινότητας και απο το στάδιο αυτό και ύστερα αρχίζει η συστηματική τους καλλιέργεια. Το νέο DNA θα δημιουργηθεί μέσα σε ελάχιστα ανθρώπινα δευτερόλεπτα.
Ασθένειες και ηλικία διαγράφονται, οι Αϋλοι είναι αθάνατοι, δεν προσβάλλονται απο ιούς και νόσους. Στο πρώτο αυτό στάδιο της μετάλλαξης οι ναυτικοί θα κρατήσουν το υλικό τους σώμα όπως είναι τώρα, εάν το θέλουν ή θα το αλλάξουν παίρνοντας τη μορφή που θέλουν και το φύλλο. Μπορούν να είναι άντρες, γυναίκες, παιδιά ή και ανδρόγυνα όντα, μπορούν να απολαμβάνουν τον έρωτα αλλά δεν τεκνοποιούν. Αν όμως θέλουν να νταντεύουν μωρά, ύπάρχουν πολλά σε θαλάμους εμβρύων, μπορούν άνετα να πάρουν 1 και 2 να έχουν να παίζουν. Τα μωρά δεν μεγαλώνουν δεν γίνονται παιδάκια..είναι συνέχεια μωρά.

Το στάδιο αυτό είναι πειραματικό..θα μάθουν να ενσωματώνονται σε κοινωνίες άλλων γήϊνων που ζούν ήδη εδώ και μελετάνε πώς να εξελιχθούν..σε Άϋλους. Ιδιότητες που πρόσφατα αποκτήθησαν μελετώνται σε βάθος ώστε να καταφέρουν να ξεπεράσουν το θέμα ύλης, να ξεχωρίσουν τη σκέψη απο το σώμα, να επιλέξουν με όλο τους το είναι να αφήσουν το σώμα πίσω. Να μάθουν να ζούν χωρίς αυτό. Το σώμα τους θα είναι αβαρές στο στάδιο της μετάλλαξης, θα ζυγίζει σχεδόν 1 κιλό στην αρχή που όλο και θα μειώνεται..οι Αύλοι δεν έχουν βάρος. Ωσπου να χάσουν εντελώς το βάρος τους θα έχουν αναπτύξει τις άλλες τους ιδιότητες, τη μεταφορά τους με τη σκέψη, τις αλλαγές πεδίου, τη ζωτική τους ενέργεια κατευθείαν απο το πυρήνα της Γη-R και κυρίως θα έχουν βρεί τη θέση τους στη κοινωνία αυτή όπου όλοι λειτουργούν για το κοινό σύνολο, της επιβίωσης,και της εξάπλωσης-διαιώνισης του είδους τους..

Υπάρχει βέβαια και η προοπτική να μη θέλουν να μείνουν, να προτιμούν να γυρίσουν στη Γή-R, στη παλιά τους ζωή σαν ναυτικοί. Είναι ελεύθεροι να το κάνουν, να έχουν όμως υπόψη τους ότι αν μιλήσουν για τον κόσμο των Αύλων, στο κέντρο της Γή-R κανείς δεν θα τους πιστέψει, θα τους θεωρήσουν τρελλούς και αργά ή γρήγορα θα τους κλείσουν στα τρελλοκομεία για να πεθάνουν στη σιωπή και στη λήθη.
Τους έδωσαν και παραδείγματα, για τον τάδε επιστήμονα..για τους δείνα..ερευνητές που επιστρέφοντας και διηγούμενοι τις ιστορίες τους για τους γίγαντες του φλοιού της Γής με τα πολλά φεγγάρια και τους μαύρους ήλιους..θεωρήθηκαν διαταραγμένοι και οι ισχυρές κυβερνήσεις φρόντισαν να τους κλείσουν το στόμα..για πάντα. Ο Χασάν μάλιστα θυμήθηκε και λεπτομέρειες του γεγονότος..ο θάνατος του επιστήμονα είπαν ότι ήταν ατύχημα..καρδιακή προσβολή.
Αν πάλι δε μιλήσουν, θα ξεχάσουν τα πάντα και θα συνεχίσουν να ζούν έχοντας όμως πάρει ένα φύσημα μακροζωίας, σαν δώρο που δεν αποκάλυψαν τη ζωή μέσα το φλοιό..και αν ποτέ θελήσουν να φύγουν ή να αλλάξουν γνώμη θα μπορέσουν σε μία στιγμή να το κάνουν. Η σκέψη τους θα είναι τόσο ισχυρή που άμεσα θα τους μεταφέρει σε αυτή ακριβώς τη πράσινη παραλία.

Αν αποφασίσουν να μείνουν, θα περάσει αρκετός καιρός προσαρμογής..θα ζούν μαζί με άλλους ανθρώπους που και εκείνοι είναι σε προκριματικό στάδιο, ώσπου να αποφασίσουν οι μέντορές τους τι ιδιότητες έχει ο καθένας και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη κοινότητα.. και μετά ανάλογα με τα προσόντα τους μπορεί να γίνουν ότι, θέλουν, κυβερνήτες αστρόοπλοιων, ερευνητές άλλων συμπάντων, καλλιεργητές σκέψεων, βιολόγοι,γενετιστές , συλλέκτες ανθρώπινων ειδών, ενεργειακοί επιστήμονες, γνωσσολόγοι, διδάκτορες, πολεμιστές-υπερασπιστές των πολυπληθών πλανητών της κοινοπολιτείας τους... ό,τι τραβάει ο νούς τους.
Ωσπου να αποφασίσθούν όμως οι τύχες τους, θα ζούν ανάμεσά τους σαν βασιλιάδες..ότι θέλουν θα το έχουν. Και ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του θα ενσωματώνεται..
Ετσι οι ναυτικοί μας άρχισαν να σκέφτονται σαν ομάδα αλλά και ο καθένας μόνος του..

18 Ιουν 2009

Ξενάγηση

Οι γκρίζες σκιές πλησίασαν σε απόσταση αναπνοής..και πηραν μορφή.
Μορφές ευχάριστων ανθρώπων ακαθορίστου ηλικίας. Ησαν ψηλοι, με μακριά μαλλιά, ανοιχτόχρωμα μάτια και δέρμα σαν γκοφρέ ύφασμα, σαν να φορούσαν μία στολή απο δέρμα.Χαμογελώντας άπλωσαν τα χέρια τους με τις παλάμες πρός τα επάνω. Δείγμα φιλικότητας και χαιρετισμού. Μετά φύσηξαν απαλά πρός το μέρος των γήϊνων..μία ανεπαίσθητη χρυσή αύρα τους τύλιξε..Οι ναυτικοί μας ξαφνικά χαλάρωσαν η ένταση έφυγε. Επιτέλους μπροστά τους υπήρχαν άνθρωποι να συννενοηθούν. Αναμείχθηκαν με την ομάδα των άϋλων (γιατί οι γκρίζες σκιές, άυλοι ήσαν) και προχώρησαν.
Οτι κούραση και φόβος υπήρχε μέσα τους εξανεμίσθηκε..βάδιζαν με χαλαρά βήματα δίπλα στα πλάσματα που τους μιλούσαν τη γλώσσα τους. Χίλιες ερωτήσεις ξεχύθηκαν σαν πουλιά τρομαγμένα πρός όλες τις κατυεθύνσεις..

«Σε όλα θα σας δώσουμε εξηγήσεις» τους είπαν.
«Πρώτα όμως θέλουμε να σας δείξουμε τον κόσμο μας.»

Στρίβοντας σε ένα μονοπάτι βρέθηκαν μπροστά απο γυάλινες σφαίρες. Ο καθένας μπήκε σε μία και όλες ενώθηκαν σε ένα περίεργο σχήμα και μαζί και χώρια..Με το που κάθισαν αναπαυτικά στο ...τίποτα οι σφαίρες αρχισαν να κινούνται ενώ μία φωνή τους εξηγούσε για την ιστορία του κόσμου των Αϋλων, για το πλανήτη τους, τις περιπέτειές τους, πώς ήρθαν στη Γή-R, πώς προσαρμόστηκαν. Τους εξήγησαν για τα ενεργειακά πεδία και για τις επισκέψεις στην επιφάνεια..σαν παγόβουνα.

Μετά τους είπαν για τις δυνατότητές τους, ν’ αλλάζουν μορφή και να παίρνουν εκείνη σύμφωνα με τις σκέψεις των άλλων, σαν παράδειγμα έφεραν τους ίδιους τους ναυτικούς όταν τους πρωτοσυνάντησαν που ήθελαν γοργόνες να ήταν δίπλα στις βάρκες τους και γοργόνες εβλεπαν, αν ήθελαν δράκους, δράκους θα έβλεπαν.. οι άϋλοι μην έχοντας σώμα απο δικού τους, έπαιρναν τη μορφή των σκέψεων. Μία απο τις ιδιότητές τους. Μία απο τις πολλές ικανότητές τους.

«Τώρα θέλουμε να σας δείξουμε τον κόσμο σας-τον κόσμο των συνανθρώπων σας που ζούν κοντά μας, στο κέντρο της Γής». Το σχήμα των σφαιρών μπήκε σε πεδίο σαν τρισδιάστατη σκακιέρα όπου τα τετράγωνα κινούντο και τους κατάπιναν. Ηταν σαν μιά μηχανή του χρόνου που τους τράβαγε σε ένα άλλο υπερ-πέραν.
Ωσπου να προλάβουν να ζαλισθούν είχαν βρεθεί σε ένα υπέροχο δάσος, σαν τα δάση της πατρίδας τους, με δένδρα, πουλιά, μιά αλεπού κάπου εμφανίσθηκε..δροσερό το αεράκι..στο βάθος η χιονισμένη κορυφή ενός βουνού, δίπλα τους κελάρυζε ένα ρυάκι. Αχ! Σαν τη πατρίδα! Ανθρωποι περπατούσαν στα μονοπάτια, ένα ζευγάρι έσπρωχνε ένα παιδικό καροτσάκι, παιδάκια έπαιζαν με τα κουβαδάκια τους σε μία παιδική χαρά..σπίτια υπήρχαν μετά το δάσος με ωραίες αυλές και κήπους, κουρτίνες στα παράθυρα..όμορφα οργωμένα χωράφια, αγελάδες, πρόβατα έβοσκαν αμέριμνα.

Οι σφαίρες πήγαν στην ακροθαλασσιά όπου ψαράδες έρριχναν δίχτυα ή κάθονταν με τα καλάμια τους στις όχθες αγναντεύοντας..την απεραντοσύνη.

Τους πήγαν και σε μία πόλη με ουρανοξύστες και ιπτάμενα βαγόνια. Μιά πολύ εξελιγμένη μορφή πόλης όπου τα κτίρια κινούντο απο δικού τους. Τους εξήγησαν βέβαια ότι στη πόλη αυτή δεν έμεναν γήϊνοι, αλλά άλλες μορφές ζωής, απο άλλους πλανήτες που ήθελαν να συνυπάρχουν με τους άϋλους. Σαν μία ομοσπονδία λαών και ζωών, με κοινή ζωή και συμφέροντα.

Και μετά τους κάνανε την πρότασή τους. Τους ήθελαν κοντά τους. Να μην επιστρέψουν στο γήϊνο κόσμο τους, να μείνουνε με εκείνους.. να γίνουν Αϋλοι!

17 Ιουν 2009

Αλλαγή πεδίου

Ο εκκωφαντικός θόρυβος ανατάραξε τη νάρκη των ναυτικών που άρχισαν να βγαίνουν απο τα πέπλα της νάρκης. Ο ήχος γινόταν δριμύτερος λεπτό-λεπτό σαν ένα δυσάρεστα δυνατό ξυπνητήρι. Αναδεύτηκαν και κύτταξαν ο ένας τον άλλο για να βεβαιωθούν ότι ήταν ακόμη μαζί, ζωντανοί, κάπου.
Ηταν ακόμη στη βάρκα διάσωσης.Δίπλα τους η θάλασσα, απο πάνω ο ουρανός
Η βάρκα όμως ακίνητη, κολλημένη στον πυθμένα. Είχαν προσαράξει. Σε ξηρά.

Σαν μισοπεθαμένα φαντάσματα, πετάχτηκαν επάνω αλλαλάζοντας "Επιτέλους Γη, γή" και όσο μπορούσαν, όσο τους κράταγαν τα μέλη τους πήδησαν έξω απο την άκατο και ξεχύθηκαν πάνω στην αμμουδιά..
μιά απέραντη όμορφη αμμούδα που πήγαινε όσο εκεί που έφτανε το ανθρώπινο μάτι,
μιά γαλήνια πράσινη αμμουδιά που το ήρεμο κίτρινο θαλασσόνερο της δρόσιζε τις άκρες.
Ενθουσιασμένοι είδαν να καθρεφτίζεται το πρόσωπό τους στους αστερίες του βυθού, απο πάνω γλυκός ο ασημένιος ήλιος της άνοιξης, δροσερό το αγεράκι.

Τρικλίζοντας βγήκαν έξω όλοι με γέλια και χαρά, τσιμπούσαν ο ένας τον άλλον, ότι, αυτά που βίωσαν περί παγόβουνων ήταν παιχνίδια της φαντασίας τους, ο τρόμος του ναυάγιου και οι κακουχίες τα είχαν φτιάξει, φρικτά παιχνίδια του μυαλού τους.

Η πράσινη παραλία έφθανε σε μία σειρα απο φοινικιές και άλλα φυτά με τεράστια κόκκινα φύλλα και πιο πίσω είδαν μπλέ χωράφια. Κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούσαν με αγάπη την έφορη αυτή γή, φύτευαν, φρόντιζαν, μάζευαν τους καρπούς και πιο πίσω 1 μεγάλη καλύβα.

Πρός τα εκεί πήγαν όλοι τους όσο γρήγορα μπορούσαν γιατί ήσαν εξουθενωμένοι.
Ανοιξαν τη πόρτα και βρέθηκαν σε ένα οικείο περιβάλλον, στο τζάκι έτριζαν χαρούμενα κλαδιά ενώ η μαύρη φωτιά έκαιγε, στη μέση είχε ένα στρωμένο τραπέζι με πιάτα και μαχαιροπήρουνα ενώ στο φούρνο δίπλα φαινόταν έτοιμο το φαγητό. Ποτήρια με κρασί τους περίμεναν ενώ ένα παλιό ψυγείο δεξιά τους προσκαλούσε να το ανοίξουν για τα περαιτέρω. Δεν το έψαξαν ούτε αναρωτήθηκαν, τόσο πεινασμένοι που ήταν κάθισαν, σερβιρίστηκαν και άρχισαν να τρώνε με όρεξη. Ο κορεσμός ήρθε γρήγορα. Αντί για το τελευταίο τσιγάρο ήρθαν και τα ερωτηματικά.
Κατ' αρχήν τα διαφορετικά χρώματα ..πώς δλδ η άμμος ήταν πράσινη και το θαλασσόνερο κίτρινο, οι ζεστές φλόγες μαύρες και τα δένδρα μπλέ;
Πώς και βρέθηκε η καλύβα στη μέση του πουθενά και
Πώς είχε και ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς πρίζες, διακόπτες, πυλώνες και καλώδια;
Πώς ψήνεται αυτό το φαγητό,
Απο πού ήρθε το άφθονο νερό; Δεν υπήρχαν βρύσες ή πηγάδια μόνο ντουλάπες με ρούχα, ανάκατα, ρούχα άλλων εποχών, κρινολίνα και δίκοχα καπέλα, ρωμαϊκές περικεφαλαίες και πανοπλίες, μαζί με κανονικά παντελόνια και γραβάτες..απίθανο το βάθος της ντουλάπας και ο όγκος των ρούχων..μά τι χωράει πιά αυτός ο χώρος;
Πιάνουν τους τοίχους και τα δάχτυλά τους περνάνε απο μέσα..είναι άύλοι σαν η ύλη να μην υφίσταται, να είναι μόνο φαντασία

Βγήκαν έξω, είδαν αγελάδες, γαϊδούρια ήρεμα να τρώνε διάφορα παρδαλά χορτάρια, φάλαινες περπατούσαν λίγο πιο κάτω και ένα κοπάδι ψαριών, καθισμένα σε παγκάκια διάβαζαν εφημερίδες.. και πιο πίσω ουρανοξύστες χωρίς θεμέλια σαν να πετούσαν αρκετά εκατοστά πάνω απο το έδαφος..ζαλίστηκαν. Σήκωσαν τα μάτια πρός τον ουρανό και τότε ΕΙΔΑΝ
Τεσσερα μεγάλα φεγγάρια στη σειρά τους χαμογελούσαν και πιό πέρα 3 μεγάλοι ήλιοι νωχελικά έκαναν τις περιστροφές τους..
Οι ναυτικοί κόντεψαν να χάσουν τα λογικά τους. Κάθισαν εκεί μπροστά αμίλητοι και ασάλευτοι. Οχι δεν βρισκόντουσαν στη Γή. Τουλάχιστον όχι στον κόσμο εκείνο που ήξεραν. Κάτι είχε συμβεί και είχαν αλλάξει πεδία.
Πρίν προλάβουν να ανταλλάξουν απορίες και απόψεις..είδαν τις σκιές να πλησιάζουν...ψηλές γκρίζες σκιές που ξεχώριζαν απο τον πλουμιστό κόσμο γύρω τους..πλησίαζαν. Ολο και πιο κοντά..πρός εκείνους..