30 Ιουλ 2011

Happy " together"

Πρώτη ημέρα
Ηρθαν στο νού του οι μυρωδιές, εκείνες του αντισηπτικού και του ιδρώτα. Μετά οι ήχοι, εργαλεία που χτυπουσαν μεταξύ τους, ρόδες που κυλούσαν, λέξεις, φράσεις "μισοξυπνάει, έλα, έλα κύριε Duffin, το ξέρουμε ότι συνέρχεσαι", πεταρίζουν τα μάτια του, αλλά μένουν κλειστά. Υπάρχει και κάτι άλλο..δίπλα του, μέσα στα βλέφαρά του. Ενα άλλο σώμα, μιά αύρα κρυστάλλινη, ένα χαμόγελο. Τον ταρακουνάνε, του δίνουν μπατσάκια, κάτι κρύο πέφτει επάνω του, δροσίζεται το μέτωπό του.. "Ξύπνα", "Ξύπνα"..τώρα ακούγονται τρομαγμένοι.. Αφήστε με θέλει να πεί..πάει να βυθιστεί, θέλει να αισθανθεί εκείνη τη κρυστάλλινη αύρα. Τα μάτια του ανοίγουν διάπλατα. Ολική επαναφορά στη πραγματικότητα. Οι γιατροί ζητωκραυγάζουν. Η εγχείρηση πέτυχε και ο ασθενής ξύπνησε.

Δεύτερη εβδομάδα
Βγήκε απο την εντατική και πήγε σε θάλαμο ασθενών. Κάθεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του. Είναι ήρεμος αν και ανήσυχος. Σωληνάκια βγαίνουν απο παντού, όλες οι ανάγκες του κρυμμένες μέσα τους. Τον ταϊζουν κάτι ενδιαφέρον και γευστικό. Α! Εδώ έχει ωραίο φαγητό το ξενοδοχείο/νοσοκομείο. Τον έχουν φασκιώσει απο το λαιμό και κάτω. Κοιμάται συχνά αν και προσπαθούν να τον κρατάνε ξύπνιο. Συγγενείς-φίλοι μπαινοβγαίνουν. Παίζει το ρόλο του άψογα. Οταν φεύγουν όλοι κλείνει τα μάτια και αφουγκράζεται..τη γυναίκα μέσα του.
Τη καταλαβε όταν ήταν στην εντατική, κατάλαβε δλδ ότι το σώμα του το είχε καταλάβει άλλο ένα άτομο, μία χαμογελαστή νεαρή κοπέλλα που οδηγούσε γρήγορα ένα σπόρ αυτοκίνητο. Σαν να ήταν μέσα της, ανέπνεε το άρωμά της, άφηνε τα χέρια του πάνω στους ώμους της, ήθελε να τη πιάσει απο τη μέση, η ζώνη ασφαλείας όμως τον εμπόδιζε. Εκείνη οδηγούσε και εκείνος ήταν συνοδηγός..μόνο που δεν τον έβλεπε, θεωρούσε ότι ήταν μόνη. Παρέα με τη ταχύτητα και τον άνεμο..όλο και πιο γρήγορα. Το ονειρο κοβόταν απότομα όταν ντεραπάριζε το αμάξι σε μία στροφή και έπεφτε στο κενό. Τότε ξύπναγε.
Σιγά-σιγά άρχισε να βλέπει κομμάτια απο τη ζωή της κοπέλλας, την οικογένειά της, το σπίτι τους. Ηταν παντρεμένη ή ζούσε με κάποιον που εξέτρεφε άλογα. Είχαν μία φάρμα κάπου, εκείνος με τ' αλογά του, εκείνη με το γραφείο της μέσα στο χώρο, κρατώντας τα λογιστικά βιβλία, μιλώντας με τους πελάτες.. Φαινόταν ευτυχισμένη, ιδιαίτερα όταν οδηγούσε το γρήγορο αυτοκίνητό της.. Τη παρακολουθούσε βήμα-βήμα εισπνέοντας όλη τη ζωή της, σα να είχε τεράστιο σύνδεσμο μαζί της. Δεν καταλάβαινε το σύνδεσμο, απλά γέμιζε ευτυχία όταν την αισθανόταν μέσα του.

Τρίτη εβδομάδα
Είχε γυρίσει σπίτι. Οχι στο δικό του, γιατί έμενε μόνος μετά το χωρισμό απο τη γυναίκα του, στους γονείς του τον πήγαν γιατί χρειαζόταν φροντίδα. Είχε κάνει μεταμόσχευση καρδιάς. Κάποια στιγμή, όταν θα καλυτέρευε η υγεία του, θα επέστρεφε σπίτι του.. ως τότε όμως..ακολουθούσε τις οδηγίες των γιατρών και αφουγκραζόταν τη κοπέλλα που την έλεγαν Dorrit (παράξενο να ακούει αυτό το όνομα - ήταν το αγαπημένο παραμύθι της κόρης του όντας στο Δημοτικό " Η μικρή Ντόριτ" του Ντίκενς) μέσα του. Δεν τη παρακολουθούσε πιά, τον παρακολουθούσε εκείνη. Την αισθανόταν δίπλα του να τον πηγαίνει βήμα-βήμα, να βλέπει το παρελθόν του, να στεκεται στο πλάϊ του, να τον στηρίζει και να τον κυττάει με στοργή. Διαισθανόταν ότι είχε δύο ανθρώπους μέσα του, εκείνον και τη Dorrit. Τη δική του, μικρή Dorrit. Δεν ήταν μόνος πιά.
Ρώτησε και έμαθε μερικά πράγματα, τόσο για την εγχείριση, όσο και για το δότη. Ηταν τυχερός, του είπαν, που βρέθηκε μία καρδιά τόσο συμβατή με τη δική του. Ανήκε σε μία κοπέλλα που πέθανε ακαριαία σε τροχαίο. Μία νέα γυναίκα, μητέρα ενός 4χρονου παιδιού. Τραγωδια για την οικογένειά της, σωτηρία για εκείνον.
Δεν μπόρεσε όμως να πεί σε κανέναν ότι η Ντόριτ μπήκε μέσα του απο δικού της όταν μεταμοσχεύθηκε η καρδιά της στο σώμα του. Του άνοιξε τον εαυτό της, της άνοιξε τον εαυτό του γιατί μαζί πλέον θα πορεύονταν στη ζωή. Η καρδιά της, δική του ευθυνη και υποχρέωση να διατηρεί. Η ύπαρξή του, δική της ευθύνη να προστατεύει, η καρδιά τους δική τους υποχρέωση να μοιράζονται και ν' αγαπούν.
Την αγάπησε τη Ντόριτ ως τα βάθη της ύπαρξής του και τον αγάπησε κι εκείνη.



Οταν η υγεία του αποκαταστάθηκε πλήρως, ήρθε σε επαφή με την οικογένεια της Ντόριτ. Προσεκτικά και με τάκτ, στην αρχή, αργότερα τον προσκάλεσαν σπίτι τους, ο άνδρας της και το κοριτσάκι της. Υπήρχε μία οικειότητα, κάτι σαν άστρο να έλαμπε ανάμεσά τους. Αυτός ήξερε ότι ήταν η γυναίκα μέσα του, εκείνοι πάλι δεν το υποψιαζόντουσαν, όμως τον βρήκαν ευχάριστο, γελαστό, φίλο, έμπιστο, άνθρωπό τους. Ο άνδρας της του ζήτησε να μετακομίσει στα γραφεία της φάρμας, να κρατάει εκείνος τα βιβλία, φυσικά χωρίς να υπερβαίνει τα όρια της υγείας του. Ιατρική-νοσοκομειακή υποστήριξη θα υπήρχε άφθονη.
Δέχθηκε. Για χάρη της μικρής κορούλας της Ντόριτ. Για χάρη της Ντόριτ. Για χάρη της ζωής του.

26 Απρ 2011

Crystals

Για να διαβάσετε όλη την ιστορία, ξεκινήστε ανάποδα.. δλδ απο εδώ

Μεταμόρφωση

Και οι μέρες περνούσαν για τους 3 συντρόφους..

Εμεναν στο σπιτάκι τους και εξερευνούσαν το νέο τους κόσμο. Οι Sphaetes (Αϋλοι) ήταν oι εκπαιδευτές τους που τους είχαν απο κοντά, πότε σαν θηλυκές μορφές, πότε σαν αρσενικές ακόμη και με μορφή παιδιών ή και ζώων, τους συντρόφευαν, φροντίζοντας πάντα να περνάνε καλά. Και μια μέρα αισθάνθηκαν χαλαροί και ξεκούραστοι, σαν να έφυγε ένα μεγάλο βάρος απο πάνω τους. Αισθάνθηκαν πολύ φιλικά πρός τους "δασκάλους" τους και άρχισαν να ανοίγονται, εξιστορώντας τη παλιά τους ζωή, το κόσμο τους, τα ενδιαφέροντά τους.. λίγο-λίγο..μετά τις εξιστορήσεις έσβηνε απο τη μνήμη τους τα όσα είχαν ήδη πεί.. σαν να μην υπήρξαν και ποτέ. Αλλαζαν εσωτερικά αλλά και εξωτερικά..ακόμη και οι προτιμήσεις για φαγητό άλλαζαν, οι παλιές τροφές γίνονταιν δύσπεπτες, ενώ εκείνα τα τετράγωνα διαφανή δισκάκια που τους έδιναν να μυρίσουν, οι Sphaetes , τους χόρταιναν με ενέργεια, απίστευτο κέφι και ζωηράδα για να κατακτήσουν το κόσμο όλο. Και όντως αυτό έκαναν: δούλευαν εκεί που τους υποδείκνυαν οι Sphaetes για να μπορέσουν να ενσωματωθούν. Ο καθένας χώρια απο τους άλλους, σε διαφορετική θέση. Ωστε τίποτα να μη μπορεί να τους φέρει στις παλιές γήϊνες αναμνήσεις του κόσμου τους, τουλάχιστον τώρα που ήταν αρχή και είχαν ακόμη κάποια ορατή (για εκείνους) οντότητα, με τα σώματά τους να γίνονταν σκίτσα με άκρες που έσβηναν ή ξεφτιζαν.
Πρώτα επέλεξαν το Χασάν. Αυτό το φτωχόπαιδο που είχαν του κλώτσου και του μπάτσου στο καράβι, να κάνει χοντρές δουλειές και να εισπράττει τη περιφρόνησή τους. Δεν τον απεμάκρυναν απο τους φίλους του δια παντός, στην αρχή τον κρατούσαν για μερικές ώρες, επιστρέφοντάς τον μετά..Ωρες μαζί με άλλους γήϊνους, απο διαφορετικά μέρη του κόσμου με ανακατεμένες ηλικίες. Η ομάδα του Χασάν είχε άλλα 3 άτομα, ένα δεκάχρονο κορίτσι, μία γυναίκα απο τη Κίνα και ένα Σομαλό πειρατή. Κ άθε συνάντηση είχε μαθήματα επιμόρφωσης, για τη ζωή κάτω απο το φλοιό της Γη-R, ιστορία, ώστε λίγο-λίγο να αυξομοιώσουν τον περιβάλλοντα χώρο-χρόνο-τρόπο. Και όλο μύριζαν νέες μυρωδιές και όλο απέφευγαν να τρώνε όπως έτρωγαν πίσ ω στη γή, θυσιάζοντας ζωντανά πλάσματα, ή καλλιεργώντας, όλο καλύτερα αισθάνονταν στο θερμό χώρο των Αϋλων. Ο Μπομπ και ο Τζάκ εγιναν ανιχνευτές μελλοντικών "άϋλων" καθοδηγώντας στόλους απο ζωντανά παγόβουνα.
Το δεύτερο «μάθημα» ήταν να παρατηρούν και να καταγράφουν στη μνήμη τους αυτά που έβλεπαν. Μετά τα συζητούσαν μεταξύ τους, γιατί ο καθένας της ομάδας αντιλαμβανόταν τα αντικείμενα παρατήρησης με διαφορετικό τρόπο και να δημιουργούν ένα οπτικό σύνολο, μία πλήρη εικόνα. Την οποία παρουσίαζαν στους «δασκάλους τους».Οι εικόνες που οι Αύλοι παρουσίαζαν στο Χασάν για μελέτη ήταν απλές (κατά κάποιο τρόπο) δημιουργήματα του κόσμου τους, εικόνες της ζωής τους κάτω απο το φλοιό της Γής, τις αόρατες πόλεις τους που ο Χασάν πλέον διέκρινε, τις ιπτάμενες φάλαινες, τα χταπόδια και τους ελέφαντες που εκτελούσαν δρομολόγια, κάνοντας θελήματα ή και διδάσκοντας τους νεοφερμένους του είδους τους ..ναί, τα έξυπνα γή-Rινα πλάσματα είχαν περίοπτα αξιώματα στο κόσμο των Αϋλων.
Ολοι τελικά βρίσκανε τη θέση που τους ταίριαζε σύμφωνα με τον εσωτερικό τους κόσμο, τα ιδανικά τους και με τη βοήθεια της νέας τους «διατροφής» έχαναν τη παλιά τους υπόσταση, μειονόταν η βαρύτητα, το σώμα χανόταν, ενώ το πνεύμα τους εξασκείτο να λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο αντίληψης. Ανετα «εβλεπαν» τους λοιπούς συνεργάτες τους όχι σαν σώματα, αλλά σαν αύρες διαφόρων χρωμάτων, άλλες ιριδίζουσες, άλλες φωτεινές απλώς, άλλες πιο σκούρες. Οι σκούρες ανήκαν στους νεοφερμένους επίδοξους Αϋλους, όπως ο Χασάν, ο Τζακ, ο Μπόμπ, γιατί κάθε αρχή και δύσκολη, το ανθρώπινο σώμα δεν διαλύεται με τη πρώτη, όλα γίνονται σταδιακά.
Οσο πιο πολύ «παρατηρούσαν» τις εικόνες, οι φίλοι μας διέκριναν όλο και περισσότερα πράγμα τα, χάνοντας όλο και περισσότερη επαφή με τον αλλοτινό τους εαυτό αλλά πλησιάζοντας βήμα-βήμα τους νέους τους κόσμους.
Κόσμους υπέροχους για εξερεύνηση, παρατήρηση και εξέλιξη.
Κάτω απο το φλοιό της Γή-R και άλλων πλανητών του χαώδους στερεώματος κινούντο άπειρες μικρές σφαίρες

που η καθεμιά βαστούσε φυλές Αϋλων και
όλες μαζί λειτουργούσαν σαν μονάδα-για τη κοινή τους εξέλιξη.

...ως feathers.