11 Ιουλ 2009

Ανησυχία

Οταν σήμανε η ώρα της αναχώρησης του Μπίλλυ και του Λήο, μια μαύρη σφαίρα εμφανίσθηκε μέσα απο τα δένδρα..είχε μέσα ανθρώπινες, πανύψηλες μορφές Αύλων που κατεύθυναν το σκάφος πρός ..μία άλλη χρονική στιγμή.
Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, ήξεραν ότι δεν θα ξαναβλεπόντουσαν ποτέ.
Οι δύο φίλοι μπήκαν στη σφαίρα και σαν να έγιναν ένα με το χρώμα της, οι τοίχοι τους κατάπιαν. Εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε και η σφαίρα άρχισε να αλλάζει σχήμα, πότε μάκραινε, πότε κόνταινε, ήταν τώρα τετράγωνη και την άλλη στιγμή κυκλική. Πύρινες γλωσσες φωτιάς την περιέλουσαν και ΤΣΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! χάθηκε απο μπροστά τους. Οι παλιοί φίλοι και συνεργάτες είχαν αλλάξει επίπεδο.
Αργά έσυραν τα βήματά τους πίσω στο σπίτι τους, σε εκείνο που ζούσαν τόσο καιρό τώρα. Κάθισαν στις πολυθρόνες και αναπόλησαν τις παλιές κοινές στιγμές. Το σαράκι της αμφιβολίας ήταν καλά τρυπωμένο μέσα τους. Τίποτα όμως δεν αλλαζε το τώρα. Οι αποφάσεις είχαν παρθεί. Απλά περίμεναν την εξέλιξη τους σε αυτό το μέρος, με αυτές τις ψυχές. Ηλπιζαν μόνο να επιζούσαν.
Γιατί είχε μέσα τους φωλιάσει ο φόβος. Γιατί έβλεπαν πολλά μέλη της "πόλης" που έμεναν να χάνονται, να μη γυρνάνε πίσω και παρά τις διαβεβαιώσεις των Αύλων ότι "πηγαίνουν σε πιο εξελιγμένες θέσεις", κάτι μέσα τους τους έκανε ν' ανησυχούν..
Και έκαναν καλά που ανησυχούσαν γιατί οι Αύλοι δεν τους τα είπαν όλα. Μερικά μυστικά τα κράτησαν για εκείνους. Υπήρχαν πράγματα που δεν ήταν της ώρας να μαθευτούν..ιδιαίτερα αν αποφάσιζαν οι γήϊνοι να επιστρέψουν..
Υπήρχε κατά κύριο λόγο το θέμα της σταχυολόγησης.
Ολοι οι γήϊνοι δεν προορίζονταν για επιλεκτες θέσεις, παρόλλο που έτσι τους είχαν πεί.

Δεν υπάρχουν σχόλια: