Στρατολόγηση

Οι Αύλοι ειδικεύονταν στη δημιουργία καταστροφών για τη Γή.

Είχαν την ικανότητα να ρυθμίζουν τις καιρικές συνθήκες ώστε οι θύελλες στη θάλασσα να οδηγούσαν τα πλοία σε ναυάγια. Τα πληρώματα και οι πιθανοί επιβάτες αρπάζονταν απο υποβρύχιες σφαίρες ή και παγόβουνα στην αρχή..και τα ακυβέρνητα καράβια έμεναν να παραδέρνουν στα κύματα. Επειδή όμως δημιουργήθηαν μυστήρια για πλοία φαντάσματα όπως το Mary Celeste και μύθοι για τα περίεργα καιρικά φαινόμενα του Τριγώνου των Βερμούδων, στη πορεία η μέθοδος αυτή καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε. Οι Αύλοι δεν ήθελαν να γίνουν έρευνες για τις συνθήκες εξαφάνισης των ανθρώπων, ήθελαν να είναι αθέατοι, να μείνουν ανενόχλητοι μέσα στο φλοιό της Γη-R, να αυξάνουν τους αριθμούς τους, στρατολογώντας πλάσματα απο την επιφάνεια για τη διαιώνιση του δικούς τους είδους.

Προτιμήθηκαν οι κακές καιρικές συνθήκες που τρόμαζαν μεν τους γήινους αλλά δεν δημιουργούσαν πολλά ερωτηματικά. Επιστρατεύθησαν τυφώνες, σεισμοί, τερατώδη καλαμάρια, γιγάντια χταπόδια (ρομπότ), ρουφήχτρες, καταιγίδες, θύελλες. Οι κακές συνθήκες τους έφερναν και πτώσεις αεροπλάνων, καθώς και ομάδες ανθρώπων που έπεσαν σε βάραθρα απο σεισμούς, που τσουνάμια τους παρέσυραν στους ωκεανούς και άλλους που απλά χάνονταν στο οπουδήποτε. Δεν είχαν παράπονο..η ροή των στρατολογημένων ανθρώπων ήταν ικανοποιητική.

Οι άνθρωποι που επέλεγαν να μείνουν με τους Αϋλους σταχυολογούντο. Αλλοι μετά απο διάφορα τέστς σταδιακά γίνονταν Αύλοι και δούλευαν για το κοινό καλό της αποικίας, δηλαδή στην αέναη αναζήτηση έμβιου δυναμικού. Μερικοί στέλνονταν στις αποικίες όπου και εκεί ανάλογα με τις ικανότητές τους γίνονταν κυβερνήτες αστρόπλοιων, επιστήμονες, αστρονόμοι, μηχανικοί. Ενώ άλλοι προωθούντο στην ευρύτερη Κοινοπολιτεία και ανταλλάσσονταν ή και πωλούντο πολύ ακριβά στα πλάσματα που κατοικούσαν μακρινά στερεώματα.

Τα πλάσματα της Γη-R ήταν το φιλέττο της στρατολόγησης.

Και αυτό γιατί διέθεταν ευφυϊα.

Ανησυχία

Οταν σήμανε η ώρα της αναχώρησης του Μπίλλυ και του Λήο, μια μαύρη σφαίρα εμφανίσθηκε μέσα απο τα δένδρα..είχε μέσα ανθρώπινες, πανύψηλες μορφές Αύλων που κατεύθυναν το σκάφος πρός ..μία άλλη χρονική στιγμή.

Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν, ήξεραν ότι δεν θα ξαναβλεπόντουσαν ποτέ.

Οι δύο φίλοι μπήκαν στη σφαίρα και σαν να έγιναν ένα με το χρώμα της, οι τοίχοι τους κατάπιαν. Εκκωφαντικός θόρυβος ακούστηκε και η σφαίρα άρχισε να αλλάζει σχήμα, πότε μάκραινε, πότε κόνταινε, ήταν τώρα τετράγωνη και την άλλη στιγμή κυκλική. Πύρινες γλωσσες φωτιάς την περιέλουσαν και ΤΣΑΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ! χάθηκε απο μπροστά τους. Οι παλιοί φίλοι και συνεργάτες είχαν αλλάξει επίπεδο.

Αργά έσυραν τα βήματά τους πίσω στο σπίτι τους, σε εκείνο που ζούσαν τόσο καιρό τώρα. Κάθισαν στις πολυθρόνες και αναπόλησαν τις παλιές κοινές στιγμές. Το σαράκι της αμφιβολίας ήταν καλά τρυπωμένο μέσα τους. Τίποτα όμως δεν αλλαζε το τώρα. Οι αποφάσεις είχαν παρθεί. Απλά περίμεναν την εξέλιξη τους σε αυτό το μέρος, με αυτές τις ψυχές. Ηλπιζαν μόνο να επιζούσαν.

Γιατί είχε μέσα τους φωλιάσει ο φόβος. Γιατί έβλεπαν πολλά μέλη της "πόλης" που έμεναν να χάνονται, να μη γυρνάνε πίσω και παρά τις διαβεβαιώσεις των Αύλων ότι "πηγαίνουν σε πιο εξελιγμένες θέσεις", κάτι μέσα τους τους έκανε ν' ανησυχούν..

Και έκαναν καλά που ανησυχούσαν γιατί οι Αύλοι δεν τους τα είπαν όλα. Μερικά μυστικά τα κράτησαν για εκείνους. Υπήρχαν πράγματα που δεν ήταν της ώρας να μαθευτούν..ιδιαίτερα αν αποφάσιζαν οι γήϊνοι να επιστρέψουν..

Υπήρχε κατά κύριο λόγο το θέμα της σταχυολόγησης.

Ολοι οι γήϊνοι δεν προορίζονταν για επιλεκτες θέσεις, παρόλλο που έτσι τους είχαν πεί.

Αέναοι

Ο Μπίλλυ και ο Λήο ζήτησαν να γυρίσουν πίσω στη Γή. Μαζί όμως στην ίδια χρονική στιγμή. Σκέφτηκαν ότι, αν υπήρχαν τεράστιες χρονικές αλλαγές θα τις αντιμετώπιζαν ευκολώτερα απο κοινού, παρά ο καθένας χώρια σε άλλη ήπειρο. Αποχαιρέτησαν τους άλλους και ετοιμάστηκαν για την επιστροφή.

Τους βάλανε σε μία γυάλινη σφαίρα χωρίς τοίχους, σκοτάδι έβλεπαν απο παντού και πολλά φωτάκια να αναβοσβήνουν.. Μορφές κινούντο δίπλα τους - οι Αύλοι - υπήρχε κάποια επικοινωνία με φωσφορίζοντα πεδία και ήχους αλλά αυτό ήταν όλο. Μετά κάτι σαν ναυτία, κάτι σαν ίλιγγος τους κατέλαβε και τα μάτια τους έκλεισαν.

Κάτι δροσερό ακουμπούσε στο μέτωπό του, κάτι υγρό έτρεχε στα μάτια του. Ψιθυρίσματα και φωνές χαρας "Ξύπνησαν"!! "Επιτέλους" και "Ειδοποιηστε τον καπετάνιο".. Ο Μπίλλυ ξύπησε και συνειδητοποίησε ότι αυτός και οι Λήο ήταν ξαπλωμένοι σε κανονικά κρεββάτια. Απο πάνω του 2 γιατροί και νοσοκόμες φώναζαν "σιδερένιος". Ανακάθισε στο κρεββάτι την ίδια ώρα που ο Λ'ηο άνοιγε και εκείνος τα μάτια του.. Σαν ψάρια έξω απο το νερό κυττούσαν γύρω τους, αποσβολωμένοι τους ανθρώπους που με ρούχα του 20ου αιώνα τους καλοτύχιζαν.

Πέρασαν μέρες. Οι ναυτικοί μας ανάρρωσαν σχεδόν πλήρως..και ενημερώθηκαν για τη διάσωσή τους απο τα μανιασμένα κύματα... Οπως τους είπαν ήταν οι μόνοι επιζώντες μιάς θαλαμηγού με φοιτητές που κάνανε κρουαζιέρα στα νησιά της Καραϊβικής!! Διαπίστωσαν επίσης πόσο ΝΕΟΙ ήταν, ο Μπίλλυ στα 19 του σπουδαστής αεροναυπηγικής, ο Λήο στα 20 μελετούσε μηχανολογία.. !! Απο έκπληξη σε έκπληξη πήγαιναν..είχαν ξαφνικά γυρίσει πίσω στα φοιτητικά τους χρόνια. Το μυαλό τους όμως ήταν 40 ετών τουλάχιστον. Θυμόντουσαν το ναυάγιο, τους Αύλυς, τους συντρόφους τους...τα πάντα.. Συζητούσαν πια μεταξύ τους..αναρωτιόντουσαν αν οι Αύλοι τους ελευθέρωσαν με τίμημα τη ζωή των πανεπιστημιακών τους συντρόφων της περίφημης κρουαζιέρας.. τι νόημα όμως είχαν οι τύψεις..εκείνοι τουλάχιστον είχαν ξεφύγει..μπροστά τους νέα ζωή.

Και πώς ήρθαν τα πράγματα στις παράλληλες ζωές τους, όλα άλλαξαν. Σαν να μη μεγάλωνε το σώμα τους, σαν να μη γέρναγαν..σπούδασαν, εργάστηκαν σε μεγάλες πολυεθνικές, έκαναν δικές τους εταιρείες, ο ένας αεροπλάνα, ο άλλος αυτοκίνητα. Πήγαν στην Ιαπωνία, ο Λήο παντρεύτηκε και έκανε 2 αγόρια..το ένα εκ των οποίων πήρε Νόμπελ σε θέματα Αστρονομίας..είδε, ο Λήο εγγόνια και δισέγγονα..και φαινόταν πάντα νέος..Αναγκάστηκε να βάφει τα μαλλιά του άσπρα.. και πέρασαν οι δεκαετίες και πέθαναν απο γηρατειά οι γιοί του και τα εγγόνια του και εκείνος εκεί, να φαίνεται 30 ετών. Σαν να είχε πιεί απο την Αθάνατη πηγή.. Εκανε διαλέξεις για μακροβιοτική διατροφή, ο εαυτός του ζωντανό παράδειγμα.

Μετά οι δύο φίλοι φύγανε, πήγανε στην Αμερική και ξεκίνησαν νέα ζωή. Ξαναπαντρεύτηκαν και είδαν και εγγόνια και δισέγγονα.. και εκείνοι για κάθε 100 ανθρώπινα χρόνια, κέρδιζαν 10. Το ταξείδι τους στο χρόνο συνεχίστηκε..γιατί και 200 ετών να ήταν δεν πέθαιναν..τα γήινα χρόνια δεν τους επιβάρρυναν ποτέ. Είχαν γίνει αθανατοι!

Αποφάσεις

Πέρασαν μέρες με πολλές συζητήσεις, περιπάτους, ερωτήσεις.. Οι 5 ναυτικοί ήταν σε δίλημμα. Ο Χασάν ήταν ίσως ο μόνος που πίεζε πολύ τους άλλους. Φτωχόπαιδο απο πολυμελή οικογένεια είχε μπαρκάρει απο μικρός..για ένα πιάτο φαγί απο 8 ετών δούλευε στις αποβάθρες, μετέφερε εμπορεύματα.. μετά βρήκε αυτή τη δουλειά στο φορτηγό, σκληρή δουλειά και για πόσο θα μπορούσε ακόμη να τη κάνει, ενώ εδώ θα είχε άλλη μία δυνατότητα να ξεκινήσει κάτι άλλο..κάτι που πάντα ονειρευόταν. Πιλότος ήθελε να γίνει, να κουμαντάρει μηχανές, να πετάει στ' αστρα..πάθος είχε για τα αεροπλάνα, πάθος στα όνειρα γιατί η ζωή του ήταν πολύ σκληρή. Αποφάσισε να μείνει. Ηθελε όμως και παρέα.

Ο Μπόμπ και ο Τζάκ ήταν συγχωριανοί κατά κάποιο τρόπο και οι δυό απο το Τέξας, λάτρευαν τα άλογα και τα ράντζα, όμως έχει η ζωή γυρίσματα..χάσανε τη φάρμα στα χρέη και οι ίδιοι έπρεπε να το σκάσουν για να γλυτώσουν τη φυλακή..μπάρκαραν κρυφά και ρίξαν μαύρη πέτρα. Αποφάσισαν να μεινουν, τίποτα δεν τους δέσμευε στη Γή, τίποτα δεν περίμεναν πιά.

Ο Μπίλλι ήταν σκεφτικός. Αμφιταλαντευόταν. Αγαπούσε τη θάλασσα και τα καράβια. Σαν ναυπηγός, μόνο τα πλοία είχε στο νού του, το μπλέ και τα γλαροπούλια τον κυρίευαν. Τρόμαξε απίθανα με το κόσμο των Αύλων, αυτή η πύρινη ζωή τους, τα μυθικά τοπία και η αφόρητη ζέστη του αυξαιναν την διάθεσή του να φύγει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Κάτι θα έκανε στη Γή, άμα επέστρεφε. Δεν θα χανόταν. Βεβαια εδώ του προσέφεραν άλλη ζωή, να πιάσει τα όνειρά του. Δεν τους εμπιστευόταν όμως. Κάτι μέσα του τον προειδοποιούσε ότι δεν υπάρχει φιλανθρωπία στις προτάσεις τους..εξωγήινοι ήταν..κατακτητές, κάτι δεν του καθόταν καλά . Ηθελε να γυρίσει στη Γή.

Ο Λήο ο γιαπωνέζος ήθελε να φύγει απο τη πρώτη στιγμή. Τίποτα δεν του άρεσε και η όλη σχέση με τα παγόβουνα και τις γοργόνες τον τρόμαζαν. Στην Οσάκα είχε γυναίκα και 2 αγοράκια που τον περίμενεναν πώς και πώς.. ο κόσμος των εξωγήϊνων αυτών πλασμάτων ήταν σίγουρα ενδιαφέρον, μέσα του όμως κάτι του έλεγε να μη πιστέψει, κάτι άλλο ήταν μεταμορφωμένο κλεισμένο ερμητικά στις τόσο δελεαστικές προτάσεις τους που τον έκαναν επιφυλακτικό. Ο Ληο ζήτησε να γυρίσει πίσω.

Δεν πηραν τις αποφάσεις γρήγορα. Ηταν το θέμα χρόνου που ταλάνιζε αυτούς που θέλαν να επιστρέψουν..ποιά η συγκυρία του χρόνου μεταξύ του φλοιού και της επιφάνειας της Γής; Δηλαδή, αν επέστρεφαν θα ήταν σαν να είχαν περάσει δευτερόλεπτα απο το ναυάγιο ή μερικές εκατοντάδες χρόνια; Τι θα εύρισκαν αν γύριζαν;

Ηταν και οι υποψίες του Μπίλλι που έφερναν και άλλα εμπόδια. Τους υποψιαζόταν να δημιουργούν σφαίρες ψεύτικης πραγματικότητας, "να δούμε τη Γή όπως θέλουν να μας πείσουν ότι είναι - καταστραμμένη απο σεισμούς και μετεωρίτες - ωστε να επιλέξουμε να μείνουμε με εκείνους, τους Αύλους". Δεν τους εμπιστευόταν καθόλου. Ηταν και η νοσταλγία που τον ζάλιζε..ήθελε τη θάλασσά του.

Στο τέλος όμως αποφάσισαν.

Προτάσεις

Σαστισμένοι οι ναυτικοί μας άκουγαν.
Οι Αϋλοι του μίλησαν για το στάδιο μετάλλαξης τους απο ανθρώπινα γήινα όντα σε άυλα, τους ανέπτυξαν τη μέθοδό τους:

Κατ΄αρχήν αναγράφεται όλο το DNA και βάσει αυτού αναλύονται οι δυνατότητες των ανθρώπων τόσο αυτές που έχουν αναπτύξει ήδη όσο και εκείνες που δεν έχουν ακόμη γεννηθεί, αλλά υπάρχουν εν υπνώσει στα κύτταρα τους. Οι πληροφορίες κρατούνται στα εγκεφαλικά πρακτικά των βιολόγων-γενετιστών της κοινότητας και απο το στάδιο αυτό και ύστερα αρχίζει η συστηματική τους καλλιέργεια. Το νέο DNA θα δημιουργηθεί μέσα σε ελάχιστα ανθρώπινα δευτερόλεπτα.

Ασθένειες και ηλικία διαγράφονται, οι Αϋλοι είναι αθάνατοι, δεν προσβάλλονται απο ιούς και νόσους. Στο πρώτο αυτό στάδιο της μετάλλαξης οι ναυτικοί θα κρατήσουν το υλικό τους σώμα όπως είναι τώρα, εάν το θέλουν ή θα το αλλάξουν παίρνοντας τη μορφή που θέλουν και το φύλλο. Μπορούν να είναι άντρες, γυναίκες, παιδιά ή και ανδρόγυνα όντα, μπορούν να απολαμβάνουν τον έρωτα αλλά δεν τεκνοποιούν. Αν όμως θέλουν να νταντεύουν μωρά, ύπάρχουν πολλά σε θαλάμους εμβρύων, μπορούν άνετα να πάρουν 1 και 2 να έχουν να παίζουν. Τα μωρά δεν μεγαλώνουν δεν γίνονται παιδάκια..είναι συνέχεια μωρά.

Το στάδιο αυτό είναι πειραματικό..θα μάθουν να ενσωματώνονται σε κοινωνίες άλλων γήϊνων που ζούν ήδη εδώ και μελετάνε πώς να εξελιχθούν..σε Άϋλους. Ιδιότητες που πρόσφατα αποκτήθησαν μελετώνται σε βάθος ώστε να καταφέρουν να ξεπεράσουν το θέμα ύλης, να ξεχωρίσουν τη σκέψη απο το σώμα, να επιλέξουν με όλο τους το είναι να αφήσουν το σώμα πίσω. Να μάθουν να ζούν χωρίς αυτό. Το σώμα τους θα είναι αβαρές στο στάδιο της μετάλλαξης, θα ζυγίζει σχεδόν 1 κιλό στην αρχή που όλο και θα μειώνεται..οι Αύλοι δεν έχουν βάρος. Ωσπου να χάσουν εντελώς το βάρος τους θα έχουν αναπτύξει τις άλλες τους ιδιότητες, τη μεταφορά τους με τη σκέψη, τις αλλαγές πεδίου, τη ζωτική τους ενέργεια κατευθείαν απο το πυρήνα της Γη-R και κυρίως θα έχουν βρεί τη θέση τους στη κοινωνία αυτή όπου όλοι λειτουργούν για το κοινό σύνολο, της επιβίωσης,και της εξάπλωσης-διαιώνισης του είδους τους..

Υπάρχει βέβαια και η προοπτική να μη θέλουν να μείνουν, να προτιμούν να γυρίσουν στη Γή-R, στη παλιά τους ζωή σαν ναυτικοί. Είναι ελεύθεροι να το κάνουν, να έχουν όμως υπόψη τους ότι αν μιλήσουν για τον κόσμο των Αύλων, στο κέντρο της Γή-R κανείς δεν θα τους πιστέψει, θα τους θεωρήσουν τρελλούς και αργά ή γρήγορα θα τους κλείσουν στα τρελλοκομεία για να πεθάνουν στη σιωπή και στη λήθη.
Τους έδωσαν και παραδείγματα, για τον τάδε επιστήμονα..για τους δείνα..ερευνητές που επιστρέφοντας και διηγούμενοι τις ιστορίες τους για τους γίγαντες του φλοιού της Γής με τα πολλά φεγγάρια και τους μαύρους ήλιους..θεωρήθηκαν διαταραγμένοι και οι ισχυρές κυβερνήσεις φρόντισαν να τους κλείσουν το στόμα..για πάντα. Ο Χασάν μάλιστα θυμήθηκε και λεπτομέρειες του γεγονότος..ο θάνατος του επιστήμονα είπαν ότι ήταν ατύχημα..καρδιακή προσβολή.

Αν πάλι δε μιλήσουν, θα ξεχάσουν τα πάντα και θα συνεχίσουν να ζούν έχοντας όμως πάρει ένα φύσημα μακροζωίας, σαν δώρο που δεν αποκάλυψαν τη ζωή μέσα το φλοιό..και αν ποτέ θελήσουν να φύγουν ή να αλλάξουν γνώμη θα μπορέσουν σε μία στιγμή να το κάνουν. Η σκέψη τους θα είναι τόσο ισχυρή που άμεσα θα τους μεταφέρει σε αυτή ακριβώς τη πράσινη παραλία.

Αν αποφασίσουν να μείνουν, θα περάσει αρκετός καιρός προσαρμογής..θα ζούν μαζί με άλλους ανθρώπους που και εκείνοι είναι σε προκριματικό στάδιο, ώσπου να αποφασίσουν οι μέντορές τους τι ιδιότητες έχει ο καθένας και πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη κοινότητα.. και μετά ανάλογα με τα προσόντα τους μπορεί να γίνουν ότι, θέλουν, κυβερνήτες αστρόοπλοιων, ερευνητές άλλων συμπάντων, καλλιεργητές σκέψεων, βιολόγοι,γενετιστές , συλλέκτες ανθρώπινων ειδών, ενεργειακοί επιστήμονες, γνωσσολόγοι, διδάκτορες, πολεμιστές-υπερασπιστές των πολυπληθών πλανητών της κοινοπολιτείας τους... ό,τι τραβάει ο νούς τους.
Ωσπου να αποφασίσθούν όμως οι τύχες τους, θα ζούν ανάμεσά τους σαν βασιλιάδες..ότι θέλουν θα το έχουν. Και ο καθένας ανάλογα με τις ικανότητές του θα ενσωματώνεται..

Ετσι οι ναυτικοί μας άρχισαν να σκέφτονται σαν ομάδα αλλά και ο καθένας μόνος του..

Ξενάγηση

Οι γκρίζες σκιές πλησίασαν σε απόσταση αναπνοής..και πηραν μορφή.
Μορφές ευχάριστων ανθρώπων ακαθορίστου ηλικίας. Ησαν ψηλοι, με μακριά μαλλιά, ανοιχτόχρωμα μάτια και δέρμα σαν γκοφρέ ύφασμα, σαν να φορούσαν μία στολή απο δέρμα.Χαμογελώντας άπλωσαν τα χέρια τους με τις παλάμες πρός τα επάνω. Δείγμα φιλικότητας και χαιρετισμού. Μετά φύσηξαν απαλά πρός το μέρος των γήϊνων..μία ανεπαίσθητη χρυσή αύρα τους τύλιξε..Οι ναυτικοί μας ξαφνικά χαλάρωσαν η ένταση έφυγε. Επιτέλους μπροστά τους υπήρχαν άνθρωποι να συννενοηθούν. Αναμείχθηκαν με την ομάδα των άϋλων (γιατί οι γκρίζες σκιές, άυλοι ήσαν) και προχώρησαν.
Οτι κούραση και φόβος υπήρχε μέσα τους εξανεμίσθηκε..βάδιζαν με χαλαρά βήματα δίπλα στα πλάσματα που τους μιλούσαν τη γλώσσα τους. Χίλιες ερωτήσεις ξεχύθηκαν σαν πουλιά τρομαγμένα πρός όλες τις κατυεθύνσεις..

«Σε όλα θα σας δώσουμε εξηγήσεις» τους είπαν.
«Πρώτα όμως θέλουμε να σας δείξουμε τον κόσμο μας.»

Στρίβοντας σε ένα μονοπάτι βρέθηκαν μπροστά απο γυάλινες σφαίρες. Ο καθένας μπήκε σε μία και όλες ενώθηκαν σε ένα περίεργο σχήμα και μαζί και χώρια..Με το που κάθισαν αναπαυτικά στο ...τίποτα οι σφαίρες αρχισαν να κινούνται ενώ μία φωνή τους εξηγούσε για την ιστορία του κόσμου των Αϋλων, για το πλανήτη τους, τις περιπέτειές τους, πώς ήρθαν στη Γή-R, πώς προσαρμόστηκαν. Τους εξήγησαν για τα ενεργειακά πεδία και για τις επισκέψεις στην επιφάνεια..σαν παγόβουνα.

Μετά τους είπαν για τις δυνατότητές τους, ν’ αλλάζουν μορφή και να παίρνουν εκείνη σύμφωνα με τις σκέψεις των άλλων, σαν παράδειγμα έφεραν τους ίδιους τους ναυτικούς όταν τους πρωτοσυνάντησαν που ήθελαν γοργόνες να ήταν δίπλα στις βάρκες τους και γοργόνες εβλεπαν, αν ήθελαν δράκους, δράκους θα έβλεπαν.. οι άϋλοι μην έχοντας σώμα απο δικού τους, έπαιρναν τη μορφή των σκέψεων. Μία απο τις ιδιότητές τους. Μία απο τις πολλές ικανότητές τους.

«Τώρα θέλουμε να σας δείξουμε τον κόσμο σας-τον κόσμο των συνανθρώπων σας που ζούν κοντά μας, στο κέντρο της Γής». Το σχήμα των σφαιρών μπήκε σε πεδίο σαν τρισδιάστατη σκακιέρα όπου τα τετράγωνα κινούντο και τους κατάπιναν. Ηταν σαν μιά μηχανή του χρόνου που τους τράβαγε σε ένα άλλο υπερ-πέραν.

Ωσπου να προλάβουν να ζαλισθούν είχαν βρεθεί σε ένα υπέροχο δάσος, σαν τα δάση της πατρίδας τους, με δένδρα, πουλιά, μιά αλεπού κάπου εμφανίσθηκε..δροσερό το αεράκι..στο βάθος η χιονισμένη κορυφή ενός βουνού, δίπλα τους κελάρυζε ένα ρυάκι. Αχ! Σαν τη πατρίδα! Ανθρωποι περπατούσαν στα μονοπάτια, ένα ζευγάρι έσπρωχνε ένα παιδικό καροτσάκι, παιδάκια έπαιζαν με τα κουβαδάκια τους σε μία παιδική χαρά..σπίτια υπήρχαν μετά το δάσος με ωραίες αυλές και κήπους, κουρτίνες στα παράθυρα..όμορφα οργωμένα χωράφια, αγελάδες, πρόβατα έβοσκαν αμέριμνα.

Οι σφαίρες πήγαν στην ακροθαλασσιά όπου ψαράδες έρριχναν δίχτυα ή κάθονταν με τα καλάμια τους στις όχθες αγναντεύοντας..την απεραντοσύνη.

Τους πήγαν και σε μία πόλη με ουρανοξύστες και ιπτάμενα βαγόνια. Μιά πολύ εξελιγμένη μορφή πόλης όπου τα κτίρια κινούντο απο δικού τους. Τους εξήγησαν βέβαια ότι στη πόλη αυτή δεν έμεναν γήϊνοι, αλλά άλλες μορφές ζωής, απο άλλους πλανήτες που ήθελαν να συνυπάρχουν με τους άϋλους. Σαν μία ομοσπονδία λαών και ζωών, με κοινή ζωή και συμφέροντα.

Και μετά τους κάνανε την πρότασή τους. Τους ήθελαν κοντά τους. Να μην επιστρέψουν στο γήϊνο κόσμο τους, να μείνουνε με εκείνους.. να γίνουν Αϋλοι!

Αλλαγή πεδίου

Ο εκκωφαντικός θόρυβος ανατάραξε τη νάρκη των ναυτικών που άρχισαν να βγαίνουν απο τα πέπλα της νάρκης. Ο ήχος γινόταν δριμύτερος λεπτό-λεπτό σαν ένα δυσάρεστα δυνατό ξυπνητήρι. Αναδεύτηκαν και κύτταξαν ο ένας τον άλλο για να βεβαιωθούν ότι ήταν ακόμη μαζί, ζωντανοί, κάπου.
Ηταν ακόμη στη βάρκα διάσωσης.Δίπλα τους η θάλασσα, απο πάνω ο ουρανός
Η βάρκα όμως ακίνητη, κολλημένη στον πυθμένα. Είχαν προσαράξει. Σε ξηρά.

Σαν μισοπεθαμένα φαντάσματα, πετάχτηκαν επάνω αλλαλάζοντας "Επιτέλους Γη, γή" και όσο μπορούσαν, όσο τους κράταγαν τα μέλη τους πήδησαν έξω απο την άκατο και ξεχύθηκαν πάνω στην αμμουδιά..
μιά απέραντη όμορφη αμμούδα που πήγαινε όσο εκεί που έφτανε το ανθρώπινο μάτι,
μιά γαλήνια πράσινη αμμουδιά που το ήρεμο κίτρινο θαλασσόνερο της δρόσιζε τις άκρες.
Ενθουσιασμένοι είδαν να καθρεφτίζεται το πρόσωπό τους στους αστερίες του βυθού, απο πάνω γλυκός ο ασημένιος ήλιος της άνοιξης, δροσερό το αγεράκι.

Τρικλίζοντας βγήκαν έξω όλοι με γέλια και χαρά, τσιμπούσαν ο ένας τον άλλον, ότι, αυτά που βίωσαν περί παγόβουνων ήταν παιχνίδια της φαντασίας τους, ο τρόμος του ναυάγιου και οι κακουχίες τα είχαν φτιάξει, φρικτά παιχνίδια του μυαλού τους.

Η πράσινη παραλία έφθανε σε μία σειρα απο φοινικιές και άλλα φυτά με τεράστια κόκκινα φύλλα και πιο πίσω είδαν μπλέ χωράφια. Κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούσαν με αγάπη την έφορη αυτή γή, φύτευαν, φρόντιζαν, μάζευαν τους καρπούς και πιο πίσω 1 μεγάλη καλύβα.

Πρός τα εκεί πήγαν όλοι τους όσο γρήγορα μπορούσαν γιατί ήσαν εξουθενωμένοι.
Ανοιξαν τη πόρτα και βρέθηκαν σε ένα οικείο περιβάλλον, στο τζάκι έτριζαν χαρούμενα κλαδιά ενώ η μαύρη φωτιά έκαιγε, στη μέση είχε ένα στρωμένο τραπέζι με πιάτα και μαχαιροπήρουνα ενώ στο φούρνο δίπλα φαινόταν έτοιμο το φαγητό. Ποτήρια με κρασί τους περίμεναν ενώ ένα παλιό ψυγείο δεξιά τους προσκαλούσε να το ανοίξουν για τα περαιτέρω. Δεν το έψαξαν ούτε αναρωτήθηκαν, τόσο πεινασμένοι που ήταν κάθισαν, σερβιρίστηκαν και άρχισαν να τρώνε με όρεξη. Ο κορεσμός ήρθε γρήγορα. Αντί για το τελευταίο τσιγάρο ήρθαν και τα ερωτηματικά.
Κατ' αρχήν τα διαφορετικά χρώματα ..πώς δλδ η άμμος ήταν πράσινη και το θαλασσόνερο κίτρινο, οι ζεστές φλόγες μαύρες και τα δένδρα μπλέ;
Πώς και βρέθηκε η καλύβα στη μέση του πουθενά και
Πώς είχε και ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς πρίζες, διακόπτες, πυλώνες και καλώδια;
Πώς ψήνεται αυτό το φαγητό,
Απο πού ήρθε το άφθονο νερό; Δεν υπήρχαν βρύσες ή πηγάδια μόνο ντουλάπες με ρούχα, ανάκατα, ρούχα άλλων εποχών, κρινολίνα και δίκοχα καπέλα, ρωμαϊκές περικεφαλαίες και πανοπλίες, μαζί με κανονικά παντελόνια και γραβάτες..απίθανο το βάθος της ντουλάπας και ο όγκος των ρούχων..μά τι χωράει πιά αυτός ο χώρος;
Πιάνουν τους τοίχους και τα δάχτυλά τους περνάνε απο μέσα..είναι άύλοι σαν η ύλη να μην υφίσταται, να είναι μόνο φαντασία

Βγήκαν έξω, είδαν αγελάδες, γαϊδούρια ήρεμα να τρώνε διάφορα παρδαλά χορτάρια, φάλαινες περπατούσαν λίγο πιο κάτω και ένα κοπάδι ψαριών, καθισμένα σε παγκάκια διάβαζαν εφημερίδες.. και πιο πίσω ουρανοξύστες χωρίς θεμέλια σαν να πετούσαν αρκετά εκατοστά πάνω απο το έδαφος..ζαλίστηκαν. Σήκωσαν τα μάτια πρός τον ουρανό και τότε ΕΙΔΑΝ
Τεσσερα μεγάλα φεγγάρια στη σειρά τους χαμογελούσαν και πιό πέρα 3 μεγάλοι ήλιοι νωχελικά έκαναν τις περιστροφές τους..
Οι ναυτικοί κόντεψαν να χάσουν τα λογικά τους. Κάθισαν εκεί μπροστά αμίλητοι και ασάλευτοι. Οχι δεν βρισκόντουσαν στη Γή. Τουλάχιστον όχι στον κόσμο εκείνο που ήξεραν. Κάτι είχε συμβεί και είχαν αλλάξει πεδία.
Πρίν προλάβουν να ανταλλάξουν απορίες και απόψεις..είδαν τις σκιές να πλησιάζουν...ψηλές γκρίζες σκιές που ξεχώριζαν απο τον πλουμιστό κόσμο γύρω τους..πλησίαζαν. Ολο και πιο κοντά..πρός εκείνους..

Χωρίς ήλιο

Οι ρουφήχτρες βρίσκονταν κοντά στα νησιά Γκαλαπάγκος στον ανατολικό Ειρηνικό ωκεανό.

Ο βυθός σε εκείνες τις περιοχές είναι γεμάτος με πολλά ενεργά ή και ανενεργά ηφαίστεια και καυτές πηγές που ξεχύνονται σαν πελώριες καμινάδες οξέων, πυριτιου και άλλων στοιχείων πρός την επιφάνεια της θάλασσας, με θερμοκρασίες του ύψους των 350 βαθμών Κελσίου. Τριάντα και βάλε τέτοιοι καυτοί πίδακες θα μπορούσαν να δώσουν την ισχύ ενός τεράστιου πυρηνικού αντιδραστήρα. Μία ατμόσφαιρα σαν εκείνη που είχε η Γή όταν αποκτούσε ζωή.

Οι τεράστιες καμινάδες που ξεκινούσαν απο τα τρίσβαθα του ηφαιστειακού φλοιού της Γής πρός την επιφάνεια, δημιουργουσαν σύννεφα απο διάφορα οξέα, καυτό νερό και καπνό, πρίν φθάσουν στην επιφάνεια της θάλασσας και χάσουν βέβαια τη πρωτοφανή τους θερμοκρασία. Ετσι εμφανίζονταν είτε σαν πίδακες ή σαν δυνατές ρουφήχτρες. Οι οποίες αντίστοιχα θα μπορούσαν να είναι είσοδοι πρός τις ενδότερες καυτερές περιοχές του φλοιού του πλανήτη Γ.ηR.
Χαμηλά, γύρω απο τις καυτές αναθυμιάσεις των ηφαιστείων και τις πηγές υπήρχε ένας άλλος κόσμος, έσφυζε η ζωή, πολύ διαφορετικής μορφής απο αυτή που ξέρουμε, μιά ζωή που ζούσε και αναγεννάτο χωρίς τη βοηθεια του δικού μας ήλιου, χωρίς φωτοσύνθεση αλλά στο απόλυτο σκοτάδι. Στο απόλυτο μαύρο για τα ανθρώπινα μάτια. Υπήρχαν καβούρια, σαλιγκάρια και αποικίες ολόκληρες απο σωληνοτά πλάσματα πλεγμένα το ένα μέσα στο άλλο σαν μπουκέτα απο λουλούδια. Μερικά φωσφόριζαν άλλα σαν σιωπηλές άϋλες υπάρξεις απλά κινούντο αθόρυβα σε ένα αλλόκοτο οικοσύστημα ακατανόητο ίσως για τους ανθρώπινους εγκεφάλους. Ενας κόσμος που δεν είχε ποτέ εξελιχθεί αλλά είχε μείνει ο ίδιος για εκατοντάδες εκατομύρια έτη φωτός. Ενας κόσμος που αντλούσε την ενέργειά του απο το διοξείδιο του άνθρακος και τα διάφορα χημικά οξέα που εκτόξευαν οι πηγές. Ενας άλλος κόσμος, κάτω απο τον φλοιό της Γής

Ενα άλλο Σύμπαν.