Μεταλλάξεις

Οι αϋλοι ζούσαν και ευημερούσαν στο εσωτερικό της Γής. Και οι άνθρωποι στην επιφάνεια.

Οι δύο κόσμοι - θα έλεγε ένας αδαής - αδύνατον να συναντηθούν ποτέ, ο πρώτος γιατί δεν μπορούσε να επιβιώσει στο ψυχρό περιβάλλον ο δεύτερος γιατί δεν γνώριζε την ύπαρξη του πρώτου!. Ο ανθρωπινος νούς τείνει να αγνοεί ό,τι δεν κατανοεί.

Η ενεργειακή οντότητα επιλέγει τη μορφή που θελει να πάρει.

Ο κάθε άϋλος παίρνει το σχήμα, το χρώμα και τη κίνηση του πλάσματος που επιλέγει να αντιγράψει έτσι ώστε όταν ταξιδεύει πρός την επιφάνεια του πλανήτη Γ-ηR να επιβιώνει και να μην ξεχωρίζει απο τα πλάσματα που τον περιβάλλουν. Θα μπορούσε να γίνει άνθρωπος ντυμένοι στα μαύρα ή στα άσπρα, ζώο, βουνό, τοπίο, σύννεφα ή κτίριο. Το σχήμα είναι αδιάφορο. Σημασία είχε η επίτευξη του στόχου. Η μορφή πρέπει να είναι σαρωτική αλλά να μη προκαλεί αντίσταση.

Η εμφάνιση που τους άρεσε να παίρνουν, είναι αυτή των παγόβουνων, απο την απόλυτη φλόγα, στον τελειωτικό πάγο - ήταν η ύστατη πρόκληση και η ιδανική "στάχτη στα μάτια" ώστε να κινούνται ανάμεσά μας χωρίς ποτέ να βρίσκουν την παραμικρή αντίσταση. Οι κάτοικοι της επιφάνειας μάχονταν μεταξύ τους, έπαιρναν τη πνοή όλων των πλασμάτων γύρω τους, συχνά έχαναν και τη δική τους πνοή, ποτέ όμως δεν επετέθηκαν στους παγωμένους ογκόλιθους των πόλων που αργοσάλευαν. Η στις βραχονησίδες, στους υφάλους και στα βράχια της κάθε παραλίας. Ισως να πίστευαν ότι τα παγόβουνα και τα βράχια είναι όλα ίδια. Αν πάλι κάποιοι έλεγαν ότι δεν είναι και ότι κινούνται αυτοβούλως, είναι χρωματιστά, ηχηρά και που ταϊζουν τους πεινασμένους, θα τους περνούσαν για ανισόρροπους δίχως άλλο και θα τους απομάκρυναν. Οι άϋλοι παίρνοντας τη μορφή των παγόβουνων ήταν ασφαλείς. Κυριαρχούσαν και κυβερνούσαν χωρίς να γίνονται αντιληπτοί.

Γιατί όμως;