5 Αυγ 2008

Το κανάλι των παραισθήσεων

Το ταξείδι των ζωντανών πάγων συνεχίστηκε για μέρες. Πότε αργά, πότε γρήγορα κολυμπούσαν σε απλωτό σχηματισμό πρός μία κατευθυνση, ΝΔ. Πότε σταμάταγαν και συνέλλεγαν ευρήματα απο τον ουρανό όπως πουλιά, πούπουλα, βροχή, σταγόνες, πότε απο το βυθό, ψάρια, κήτη, φύκια, όλα ζωντανά τα αιχμαλώτιζαν και τα έσερναν μαζί τους μαζί με τη βάρκα των ανθρώπων. Τα πλάσματα πιασμένα απο αόρατα δίχτυα, πειθήνια ακολουθούσαν ψιθυρίζοντας, οι φάλαινες τραγουδώντας, τα δελφίνια χοροπηδώντας. Δεν πάλευαν να ξεφύγουν, χαίρονταν που επιλέχθησαν.

Οι ναυτικοί ζούσαν σαν σε μέθη. Τις πρώτες μέρες ξύπναγαν μόνο για να φάνε και να πιούν. Τα παγόβουνα φρόντιζαν για τη διατροφή τους, ψητά κοτόπουλα ονειρευόταν ο Μπόμπ, πασαλειμμένα με καυτερή σάλτσα, ερχόταν το κίτρινο παγόβουνο και του τα παρουσίαζε αμέσως. Ο Λήο ο Γιαπωνέζος ήθελε πάντα φρέσκο ψάρι, τυλιγμένο σε σούσι κομμάτια μαζί με ρύζι. Και το μπλέ παγόβουνο φρόντιζε για τα γούστα του. Ο Χασάν ήθελε πίτες με αρνίσιο γύρο και μυρωδάτες σαλάτες με ψιλοκομμένο βασιλικό και μαϊντανό, τα χρωματιστά παγόβουνα φρόντιζαν για όλους.
Τους χτένισαν, τους έπλυναν, τους αρωμάτισαν, τους έντυσαν με νέα ρούχα, τους φασάρεψαν σαν χέρια αγαπημένης μάνας. Η κούραση, το ταξείδι με το καράβι, η αγωνία της καταστροφής ξεχάστηκαν και οι φίλοι μας ακούμπησαν τα κεφάλια τους στην αγκαλιά της γοργόνας. Τις νύχτες το κάθε παγόβουνο μεταμορφωνόταν σε γοργόνα, την πράσινη, τη μώβ, τη κίτρινη, την μπλέ, την κόκκινη, τη ρόζ και την χρυσαφιά. Μοιάζαν με γοργόνες τα πλάσματα αυτά παρόλλο που οταν τα άγγιζαν τα χέρια τους περνούσαν μέσα απο τα σώματα, λές και δεν είχαν σάρκα και κόκκαλα. Ο,τι όμως και να ήταν, τους πρόσεχαν σαν τις ιδανικώτερες ερωμένες.
Και η ζωή τους σαν σε παραμύθι..τους οδηγούσε σε έναν άλλο κόσμο. Σε μία un-reality μέσα στη γήίνη υπόσταση και πραγματικότητά τους

2 σχόλια:

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία. Keep writing like this.

So_Far είπε...

Θα συμφωνήσω..